In de haptonomie werken we veel met de hand. Onze hand zegt veel over onszelf. Ons handschrift is nauwelijks na te maken, en onze vingerafdrukken zijn zó uniek dat ze als identificatiemiddel worden gebruikt.

Als we teruggaan naar onze eigen geschiedenis, dan zijn er onuitwisbare indrukken die de handen op ons gemaakt hebben. De hand die mij, soms onterecht, geslagen en pijn gedaan heeft, kan ik nog steeds voelen. De warme hand die mij koesterde en troostte toen ik het moeilijk had, blijft ook voelbaar. Maar ook de schandelijke hand die mijn grenzen overschreed, blijft lange tijd als een smet op mijn huid voelbaar. En die niet weg te wassen is. Met de handen kun je een ander aanraken, je kan een ander raken en je kan in je diepste ziel geraakt worden.

In de haptotherapie ‘luistert’ de haptotherapeut met de handen naar het verhaal dat het lichaam van de cliënt vertelt. De cliënt ligt op een bank en de therapeut raakt hem aan, op een respectvolle en uitnodigende manier, zodat de cliënt voelt dat de aanraking goed is. In contact met de therapeut.
De handen kunnen de cliënt helpen om te voelen. Voelen dat deze handen goed zijn. Dat ze hem raken in een diepere laag. Dat het goed is. De cliënt kan weer zelfvertrouwen krijgen, zodat hij mag groeien en mag zijn wie hij is.