Hoewel ik hier vooral geen klaagverhaal van wil maken, is jong zijn en kanker krijgen bepaald niet makkelijk. Los van de doodsangst en bijwerkingen die nu eenmaal bij de ziekte horen, wordt er een breuk geslagen in een jong leven. Op het moment dat ik wilde beginnen aan een tweede kind, werden mijn eierstokken door lucrin-injecties uitgeschakeld. Op een belangrijk moment in mijn carrière moest ik mijn loopbaan vanwege de chemo’s stopzetten. Het gevecht tegen borstkanker kostte een jaar van mijn leven. Daarna ben ik nog jarenlang kankerpatiënt.

Door de anti-hormoonkuur kwam ik vervroegd in de overgang, met bijbehorende klachten: nachtzweten, gewrichtspijn, slappe banden in mijn bekken, opvliegers, slapeloosheid, obstipatie. Klachten die gewoonlijk niet bij mijn leeftijd passen. Mensen kijken me vreemd aan als ik begin te puffen en zweten in een warenhuis. Maar het meest ingrijpende gevolg is mijn onvruchtbaarheid. Als ik met mijn zoontje in de speeltuin ben, krijg ik regelmatig de vraag of ik al een tweede wil.

Mijn man en ik wilden heel graag nog een kindje. Maar dat is niet zo eenvoudig. Mijn tumor was 100% hormoongevoelig. Voor mijn prognose is dat gunstig, omdat ik tamoxifen kan gebruiken, maar voor mijn kinderwens is het niet zo goed. Het betekent dat de laatste zwangerschap de kanker van een flinke stoot hormonen heeft voorzien, waardoor de tumor is gaan groeien.

Ik gebruik nu anti-hormoontherapie en injecties om de eierstokfunctie uit te schakelen. Als ik klaar ben met de anti-hormoonbehandelingen, ben ik 36 jaar. Misschien dat het dan nog lukt. Mensen in mijn omgeving zeggen wel eens dat ze niet snappen dat ik het überhaupt overweeg. ‘Wees blij dat je er nog bent’, zeggen ze. Ik vind het lastig uit te leggen, maar mijn biologische klok doet het nog steeds. Ik heb dan wel kanker gekregen, maar ik weiger om die ziekte me mijn droom van een groot gezin te laten ontnemen.

Ik heb mijn plannen gewijzigd. Ik wil een zinvol leven leiden en zet me op verschillende terreinen in als vrijwilliger. Ook heb ik meer oog voor mijn carrière en wat ik eigenlijk met mijn leven wil. Ik bedenk waar ik zélf blij van word, in plaats van wat de wereld van mij verwacht. Nu vul ik zélf mijn toekomstplannen in: een bevrijding!
De gevolgen van borstkanker zijn voor vrouwen van net dertig anders dan voor vrouwen van bijna zestig. Maar voor iedereen is het een aanslag op het leven, de vrouwelijkheid en de ziel. Probeer te accepteren door te praten, te denken aan het geluk dat je wel hebt, en door lief te zijn voor jezelf.’

– Mira (32 jaar)