Negen jaar geleden werd ik 50. In de maand december, een maand van feestdagen, maar ook van weinig daglicht en korte dagen. Het was een groot feest, door mijn vrouw en kinderen georganiseerd, met een Abraham in de tuin en veel mensen op het feest, die ik lang niet gezien had.

Ik merkte dat ik mijn aandacht er moeilijk bij kon houden. Al die mensen en de oppervlakkigheid van de gesprekken stoorden me steeds meer. Er was onrust in mij en een gevoel weg te willen. Ik voelde me als Herman in het liedje van Acda & De Munnik: ‘Ik ben mezelf al die jaren nooit geweest. Ik was de gangmaker op het verkeerde feest…’. Het klopte niet meer.

In de weken daarna merkte ik dat de onrust groeide en ook de groeiende onverschilligheid in mij over wat er in mijn gezin gebeurde en hoe ik me voelde op het werk. Het was alsof ik me in een hoek gedreven voelde en er niet meer uit kon, wat ik ook deed. Angst overviel me. Ik had toch alles voor elkaar? Een goede, vaste baan, een vrouw en drie kinderen, een eigen huis en een goede gezondheid. Wat wilde ik nog meer? Waarom kon ik daar dan niet van genieten?

Ik merkte dat ik mezelf miste in dit leven. Wie was ik eigenlijk? Waarom voelde ik niks? Tijdens de begrafenis van mijn moeder, eerder dat jaar, toonde ik geen enkele emotie en kon ik moeiteloos een afscheidsbrief van mijn vader aan haar voorlezen. Ik werd er zelfs mee gecomplimenteerd. Hier was iets goed fout…. Mijn lijf deed pijn, en er was een constant gevoel van misselijkheid. Een paar maanden eerder was ik onderuit gegaan bij een bushalte, na de hele ochtend misselijk te zijn geweest. In het ziekenhuis kon men niks vinden. Oké, ik was een paar jaar eerder al weer een paar weekjes thuis gebleven na zware maagklachten, maar dat ging weer over.
Maar het ging NIET over. Ik besloot een psycholoog te raadplegen en na een aantal gesprekken was het wel duidelijk. Ik was in een flinke midlifecrisis beland met alle verschijnselen van een burn-out. Ik had het al die tijd ontkend en de duidelijke signalen van mijn lichaam genegeerd.

In de jaren, die daarop volgden, is er veel veranderd en heb ik met veel zelfonderzoek en lichaamsgerichte therapie regie over mijn leven gekregen. Ik kan nu voelen wat er werkelijk voor mij van belang is en wat niet. Ik heb belangrijke keuzes gemaakt. Sinds dit jaar werk ik als zelfstandig holistisch massagetherapeut en help mensen weer de signalen van hun lichaam te voelen en hunzelf serieus te nemen.

Frank van den Essenburg