Ouders kijken me soms wat vreemd aan als ik het heb over kleuterwijsheid. Meestal zien ze dat op dat moment niet zo. Een wat troebele blik door de wallen onder hun ogen van slaapgebrek, omdat zoonlief niet in z’n eigen bed wil slapen.

En toch heb ik er in mijn werk in ruime mate mee te maken. Ik doe namelijk steeds een ­beroep op die kleuterwijsheid. Want als het erop aankomt, weet een kind zélf het beste wat ‘m helpt om te groeien en bloeien. En daar zit ‘m dan net de kneep. Want vertellen kan hij dat niet. Meestal zijn er geen woorden voor of zitten de behoeftes diep weggestopt. Al afgeleerd of nog niet ontdekt.

Het zelfreflecterend vermogen van kleuters is echter enorm groot. En bij het stellen van de juiste vragen zijn de antwoorden doordrongen van een wijsheid die jou kan verbazen.

Die antwoorden moet je dan alleen zien te ­vertalen. En dat is de leukste uitdaging van mijn werk als kleutercoach.

Want het is geen boekenwijsheid, geen woorden- of cijferwijsheid, geen goede of foute wijsheid, maar wijsheid waarmee hij is geboren.

Door die specifieke kleuterwijsheid, passend bij alleen maar dát specifieke kind, te vertalen naar de praktijk van alledag, voelt een kind zich gezien en gehoord. Krijgen ouders handvatten die precies passen, krijgt het kind tools en tips die precies passen.

En dat is leren en opgroeien in een veilige, positieve setting. Daar word je blij van!