De 41-jarige Fabienne van Evelingen uit Breda beviel op 1 augustus 2015 van haar zoontje Daan. Ruim een half jaar later ‘dacht’ haar lichaam dat het nog steeds zwanger was. Door zwangerschapsresten in de baarmoeder bleef haar menstruatie uit. In het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven werd ze in maart 2016, ruim een half jaar later!, eindelijk gehoord. ‘Dit heeft een flinke stempel gedrukt op mijn kraamtijd.’

‘Mijn zwangerschap was een heerlijke periode, maar de bevalling was een ander verhaal. De placenta moest operatief worden verwijderd. Eenmaal thuis moest ik écht wel even bijkomen van alles. De roze wolk kwam bij mij wat later, met als resultaat dat ik er nu nog op zit’, lacht Fabienne. ‘Nu alles achter de rug is, kan ik pas écht genieten.’

Zwangerschapsresten
Fabienne kwam er drie maanden na haar bevalling achter dat de placenta niet helemaal was verwijderd en dat er nog zwangerschapsresten in de baarmoeder zaten. ‘Ik wilde een spiraaltje laten zetten, maar dat ging dus niet door.’ Na meerdere pogingen in een ziekenhuis om de baarmoeder van Fabienne ‘schoon’ te krijgen, werd ze doorgestuurd naar het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven. ‘In maart 2016! Zeven maanden na mijn bevalling! In Eindhoven had ik het gevoel echt gehoord te worden. Dat was een verademing. Ik was vooral boos en gefrustreerd. Ik was het vertrouwen in de artsen volledig kwijt. Ze hadden me zó lang laten lopen. Elke keer zeiden ze dat het schoon was en dan bleek er achteraf toch weer wat te zitten. Met als resultaat dat mijn menstruatie geen regelmatige cyclus kende, want mijn lichaam dacht dat het nog zwanger was. Er zat immers nog wat in de baarmoeder.’

Poliklinisch onderzoek
‘Nadat de gynaecoloog in het Catharina Ziekenhuis een echo had gemaakt, zag hij inderdaad dat er nog wat zat. Maar hij gaf direct aan: ‘Dit gaat wel lukken’. Ik voelde me gehoord, op mijn gemak gesteld. Dat was prettig, want ik had al meerdere keren met dit bijltje gehakt en elke keer kreeg ik weer een teleurstelling te verwerken. Ik hoefde ook niet lang te wachten; de behandeling werd direct ingepland.’

Roesje
‘De zwangerschapsresten in mijn baarmoeder zijn poliklinisch via de morcellator, een soort ‘Pacman’, verwijderd. Ik hoefde niet onder narcose; ik zou een roesje krijgen. Voldoende om niets van de behandeling te merken, maar ik kon wel instructies opvolgen. Heel apart. Ik heb er niets van gevoeld, maar ben wel van de stoel naar het bed gelopen’, benadrukt Fabienne. ‘Dat je niet onder narcose hoeft, is veel minder belastend voor het lichaam. Het doet geen pijn en je kunt snel weer naar huis. Ik had gewild dat ik maanden eerder in het Catharina Ziekenhuis terecht was gekomen.’

Nacontrole
Toch was Fabienne wat gespannen voor de nacontrole. ‘Alles was goed verlopen en ik hoefde niet meer terug te komen. Toch wilde ik, omdat het zo vaak was misgegaan, dat er nog een echo gemaakt zou worden. Dat is gebeurd en er bleek nog ‘iets’ te zitten, maar dit was zó minuscuul dat het niet voor problemen zou zorgen. En dat klopte ook: mijn menstruatie is weer gewoon op gang gekomen en ik kan er de klok weer op gelijk zetten. Ontzettend fijn.’