We kennen allemaal de beelden dat twee geliefden elkaar, in aanwezigheid van de ambtenaar van de burgerlijke stand en familie en vrienden, elkaar een ring om de vinger schuiven. Een romantisch moment waar menig traantje bij wordt weggepinkt. Die trouwring staat over het algemeen symbool voor oneindige liefde. Een zichtbaar teken van een verbintenis voor het leven.

De traditie om een trouwring te dragen wanneer je getrouwd bent, bestaat wereldwijd al eeuwen. Toch is er in de loop der jaren wel een boel veranderd. Niet alleen in het uiterlijk van het smalle bandje om je ringvinger, maar ook omtrent de tradities, stijlen en gebruiken ervan.

Toen en nu
Jan en Ina dragen vrijwel identieke trouwringen. Die van Jan heeft alleen een wat grotere diameter en bij Ina schittert er een klein diamantje in het gouden bandje. Ina: ‘Die kreeg ik van Jan toen we 10 jaar getrouwd waren, met de belofte dat ik er steeds eentje bij kreeg bij elk decennium dat ik het nog bij hem uithield. Dat laatste is gelukt, we zijn inmiddels al 38 jaar bij elkaar, maar van die belofte kan hij zich niets meer herinneren’, lacht ze. ‘Maar dat geeft niet hoor. Verder is hij wel lief’, zegt ze met een knipoog naar haar echtgenoot die naast haar zit. ‘We hebben de ringen destijds samen uitgezocht. Het moment dat we besloten te trouwen, ging ook heel anders dan hoe we dat tegenwoordig om ons heen zien. Iets van een romantisch huwelijksaanzoek heb ik nooit gehad. We besloten gewoon dat we gingen trouwen omdat we graag kinderen wilden. Tegenwoordig maakt het niet uit wanneer je niet getrouwd bent en aan een gezin begint, maar in de jaren 80 van de vorige eeuw was dat ‘not done’. In die tijd ging je je ook eerst verloven. We zijn naar de juwelier gegaan om ringen uit te zoeken. De verlovingsdatum werd erbinnenin gegraveerd, en later, toen we gingen trouwen, ook de trouwdatum. Ik draag mijn ring altijd. Hij staat symbool voor onze liefde.’

Fleur had al zo haar vermoedens toen haar vriend haar op een weekendje weg trakteerde. Hij wist dat zij graag wilde trouwen, ze had het weleens subtiel laten vallen, maar ze wachtte nog steeds op dat romantische aanzoek. ‘Hij had er het hele weekend al de gelegenheid voor gehad, maar nog steeds was het niet gebeurd. We sloten het weekend af met een etentje en eigenlijk was ik toen al een beetje chagrijnig. Bij het voorgerecht, een enorme plank met hapjes waardoor ik al bijna vol zat, gooide ik er toen uit dat we volgend jaar maar moesten gaan trouwen. Daar werd echter nauwelijks op gereageerd. Wat ik echter niet wist, was dat hij dat bewuste doosje met de ring al aan de bediening had gegeven. Tegen de tijd dat we aan het nagerecht toe waren, normaal gesproken mijn favoriete onderdeel van de maaltijd, zat ik helemaal vol. Dat kwam door dat enorme voorgerecht. Hoe had hij dat nou kunnen bestellen? Hij wist toch dat het toetje voor mij de kers op de taart was? Alhoewel hij erop aandrong dat we nog een nagerecht zouden nemen, zag ik dat niet zo zitten. Uiteindelijk stemde ik toch maar toe in een klein frambozentaartje dat we dan samen zouden opeten. Ergens was ik nog steeds teleurgesteld toen de bediening het nagerecht, afgedekt met een zilverkleurige stolp, kwam brengen. Toen ik de cloche optilde, zag ik ineens dat kleine doosje. Dus toch! Weg was mijn teleurstelling en chagrijnige bui. Hij ging daar, in dat overvolle restaurant, op zijn knieën en heeft me ten huwelijk gevraagd’, straalt Fleur nog bij de herinnering. ‘Inmiddels hebben we onze trouwringen ook al uitgezocht. Kijk’, zegt ze terwijl ze haar smartphone pakt en door de foto’s scrolt. ‘Ze zijn totaal niet matchend, maar wij zijn zelf heel verschillend waardoor we juist zo leuk bij elkaar passen.’

Feitjes en weetjes
Wist je dat de Egyptenaren en Grieken geloofden dat de vierde vinger, geteld vanaf je duim, van je linkerhand een rechtstreekse bloedverbinding had naar het hart? Vanwege deze zogenaamde ‘ader van de liefde’ stamt het gebruik om je trouwring aan je linkerhand te dragen. Later werd de ring ook vaak rechts gedragen. Dat kon afhangen van de plek op de wereld waar je woonde of welke religie je aanhing. In Zuid-Amerika werd de trouwring namelijk over het algemeen aan de rechterhand gedragen, evenals bij orthodoxe christenen uit Griekenland en Oost-Europa, en in ons land zag je dat voornamelijk bij stellen die waren verbonden aan de Protestantse Kerk. Tegenwoordig kies je gewoon zelf aan welke hand je hem draagt.

Duizenden jaren geleden was die trouwring een soort contract dat zichtbaar maakte dat de vrouw eigendom was van de man. Voor de vrouw betekende de ring een financiële zekerheid.

Traditioneel én modern
‘Op het gebied van trouwringen is tegenwoordig van alles mogelijk’, legt goudsmid en juwelier Frans Verhoeven uit. ‘Er is voor elk wat wils: van traditioneel waarbij je beiden hetzelfde model ring kiest, tot totaal verschillende ringen die niet met elkaar matchen. Ik kan je ook helpen bij een eigen ontwerp. Het gaat erom dat je een ring draagt die jullie liefde voor elkaar symboliseert. Een ring die staat voor jullie oneindige liefde. Let er wel op dat het maken van maatwerk trouwringen tussen de 6 en 8 weken in beslag neemt. Heb je interesse of wil je meer weten, dan is het aan te raden om een afspraak te maken. Dan heb ik de tijd om je goed te adviseren.’