Sommigen zeggen dat rouwen een jaar duurt. Rouw- en verliesbegeleider Joke Verwoerd gaat het aan het hart. ‘Het is een groot misverstand. Wie bepaalt hoe lang verdriet mag duren?’

‘Alles moet snel in onze wereld. Rouwen past daar niet altijd bij. Nabestaanden willen niet anders zijn. Ze gaan gewoon door. Voor de buitenwereld lijkt het goed te gaan, maar van binnen is er soms groot verdriet,’ legt Joke uit. Zij begeleidt mensen bij het verwerken van verlies. Haar klantengroep is breder dan je zou verwachten. Niet alleen nabestaanden kloppen bij haar aan. Ook mensen die een grote achteruitgang in hun gezondheid moeten incasseren weten haar te vinden. Zoals vrouwen bij wie een borst geamputeerd is en met intense pijn moeten leren leven. Soms vragen terminaal zieke vrouwen hulp voor de kinderen. Een rustig idee als je weet bij wie je kind straks terecht kan. Natuurlijk zijn familie en vrienden onmisbaar op deze momenten. Ze zijn nauw betrokken bij wat je meemaakt. Dat kan tegelijkertijd belemmerend werken. Joke: ‘Betrokkenen proberen elkaar te sparen en delen hun emoties daarom niet altijd. Het kan een opluchting zijn om met iemand van buiten te praten. Soms zelfs verhelderend en relativerend. Gedachten komen in ­beweging.’

Verwacht bij een rouw- en verliesbegeleider niet alleen zware gesprekken. Je kunt ook iets doen, zoals schrijven of wandelen. En er is ruimte voor luchtigheid. ‘Soms durft een zieke bij zijn familie niet ironisch te zijn. Sta jezelf toe om boos te zijn, te lachen en te huilen. Verdriet mag er zijn, in elke vorm.’