Als je iets of iemand kwijt raakt, kan dat een intens verdriet geven. Je rouwt om het heengaan van een dierbare, het verlies van je gezondheid, een relatie of je baan. Rouw is rauw, doet pijn, maakt je opstandig of verlamt je. Waarom moest dit jou overkomen? Zul je je ooit weer beter gaan voelen?

Rouw laat zich altijd voelen in het lichaam en kan fysieke pijn geven. Melanique Bruggink kan erover meepraten. ‘Ik voelde het in mijn lijf. Na het plotselinge overlijden van mijn man was het bijna alsof er een olifant op mijn borst zat. Het lukte me gewoon niet om door te ademen!’

Lichaamsgerichte begeleiding
Sinds Melanique lichaamsgerichte begeleiding geeft bij rouw en verlies, ziet ze dit ook bij haar cliënten gebeuren. ‘De één ervaart pijn in zijn hartstreek, de ander spant voortdurend zijn kaken door alles wat er is gebeurd en weer een ander is compleet verkrampt. Misschien ben je het contact met je lichaam wel kwijtgeraakt om het verdriet en het gemis niet steeds te hoeven voelen. Je hebt de neiging om weg te vluchten van de pijn omdat het je anders overspoelt. Maar echt een oplossing blijkt het uiteindelijk niet te zijn. Integendeel: je wordt er alleen maar doodmoe van en herkent nauwelijks nog de signalen die je lichaam je geeft. Zo kun je steeds verder af komen te staan van wat je werkelijk voelt.’

Terug naar je gevoel
‘En juist dat vóélen is zo belangrijk’, weet Melanique uit eigen ervaring. ‘Pas wanneer je je gevoel weer durft toe te laten, pas wanneer je de verbinding met je lichaam herstelt, zul je dwars door je verdriet en het gemis heen ook weer nieuwe, mooie dingen gaan voelen. Het brengt je dichter bij jezelf. Met massagetherapie kan ik je daarbij helpen. Ik masseer met rust en aandacht de plekken van jouw lichaam die aandacht vragen. Daarnaast werk ik ook met andere begeleidingsvormen om stil te staan bij jouw verlies. We kunnen mediteren of focussen. Ik kan mijn handen stilleggen op de plek die aandacht vraagt, zodat je nóg verfijnder kunt voelen. Maar misschien heb je behoefte aan heel iets anders, zoals wandelen in de natuur om daar in stilte naar jezelf te luisteren. Je lijf is steeds de ingang. Je lijf vertelt je immers hoe het met je gaat en wat je nodig hebt. Datzelfde lijf laat je ook ervaren waar je kracht en vertrouwen te vinden zijn, zodat er weer ruimte komt om te léven in plaats van te overleven.’