‘Als ik ga zingen, moet ik steeds zó huilen. Er zijn zoveel gevoelens in me waar ik me geen raad mee weet, maar ik ben stil.’ Dit zegt Marieke, een vrouw die voor de tweede keer borstkanker heeft gekregen.

De confrontatie met kanker kan je raken in je bestaansgrond. Oude pijnlijke ervaringen uit het verleden kunnen opspelen. Je kunt bij momenten je innerlijke anker kwijt zijn, waardoor het lijkt alsof je een bootje in de branding bent: heen en weer geslingerd tussen allerlei tegenstrijdige gevoelens.
Werken met je stem kan een mooie invalshoek zijn, omdat het zo eenvoudig en dichtbij is. Je bent immers zelf je instrument. Wanneer je loslaat dat het ‘mooi’ moet klinken, geef je jezelf de kans om je hart uit te zingen. Het kan je optillen uit de zwaarte van dat moment, waarbij je de vreugde van zingen ervaart.
Het is de combinatie van expressie – en de reflectie daarop – die een extra dimensie geeft aan het werken met stem. Na meer dan 20 jaar werken in mijn praktijk vind ik het nog steeds fantastisch om te zien hoe het mensen helpt in moeilijke periodes van hun leven: bij ziekte, dood, rouw en verlies, uitputting, scheiding.